දැඩිව
බැමිබැද ගන්නේ
දුක සතුට මැද ඉන්නේ
තනිව මළගම යන්නේ
සුදට සුද කොඩි බන්දා
සුදු ඇදුම මට අන්දා
සිතෙහි සෝ දුක් රන්දා
නුඹ මගෙ මිණියටත් වැන්දා
සැවොම පැමි නෙන්නේ
කුණු කය බලා ගන්නේ
ගුණ දොස්ද මුමු නන්නේ
පසුව පිටවී යන්නේ
මිණිය මගෙ ගෙන යන්නේ
පස් අතර සග වන්නේ
සැවොම කදුලින් යන්නේ
මරණය නියතයක් වන්නේ
No comments:
Post a Comment